02 listopada 2017r. uczniowie klas: 3z, 3sk, 3w, 3d pod opieką p. S. Pasztalaniec (kierownik wycieczki), p. M. Skucińskiej i przewodnika A. Skucińskiego wyjechali na wycieczkę przedmiotową z języka polskiego ( i zajęć z wychowawcą) do Warszawy. Pierwszym etapem „Wędrówki śladami Bohaterów” był Cmentarz Powązkowski. Powązki to jedna z najstarszych, zabytkowych nekropolii stolicy, która została otwarta w1792 roku. To najsłynniejszy cmentarz w Polsce, ponieważ znajdują się tu groby zasłużonych mieszkańców Polski, m.in. Czesława Niemena, Krzysztofa Kieślowskiego, Tadeusza Nalepy czy Władysława Reymonta.
Poza tym pochowani zostali tutaj: legendarny dowódca AK Tadeusz "Bór" Komorowski czy Edward Rydz-Śmigły. Wśród ok. 1 miliona osób, pochowanych na cmentarzu Powązkowskim jest wielu zasłużonych Polaków, w tym żołnierze powstań narodowych od Insurekcji Kościuszkowskiej do Powstania Warszawskiego, działacze niepodległościowi, ofiary Katastrofy Smoleńskiej, wybitni pisarze, poeci, uczeni, artyści, malarze, aktorzy, sportowcy, politycy. W sumie nekropolia zajmuje obszar 44 ha, to tyle co powierzchnia Watykanu.
Mimo typowo listopadowej pogody p. Andrzej oprowadził nas po Cmentarzu, w bardzo interesujący sposób opowiedział o wielu Bohaterach: Bohaterach dnia codziennego i Bohaterach czasu wojny i okupacji. Szczególnie zwrócił uwagę na losy żołnierzy Armii Krajowej, naszego Patrona. W skupieniu oddawaliśmy hołd Tym, którzy poświęcili swoje życie dla wolności Ojczyzny, dawali świadectwo prawdy, odwagi, honoru. Modlitwa i symboliczne znicze oraz osobiste refleksje są dowodem naszej pamięci, podziwu i szacunku dla wierności ideałom i pięknej, patriotycznej postawy poprzednich pokoleń.
W kolejnej części wędrówki Przewodnik opowiedział o losach Polaków i Żydów podczas okupacji, pokazał miejsca uświęcone krwią, m.in. Pawiak, tereny , gdzie toczyły się walki powstańcze, ulice, gdzie było getto żydowskie. Pan Andrzej mówiąc o bohaterstwie pokolenia wojennego, zwrócił uwagę na miejsca upamiętniające ich czyny, m.in. Nike - Pomnik Bohaterów Warszawy, Pomnik Małego Powstańca, Pomnik Powstania Warszawskiego, Pomnik Ofiar Pawiaka, Pomnik Bohaterów Getta.
W naszej podróży „Śladami Bohaterów” nie mogło zabraknąć Bazyliki archikatedralnej św. Jana Chrzciciela znajdującej się na Starym Mieście w Warszawie. Katedra archidiecezji warszawskiej to jedno z najważniejszych miejsc kultury i tradycji narodowej Polski. W jej murach wygłaszał kazania ksiądz Piotr Skarga, tu odbywały się śluby, koronacje dwóch władców Polski, pogrzeby wielu osobistości oraz została zaprzysiężona Konstytucja 3 Maja.
„W 1944 roku podczas Powstania Warszawskiego Katedra była terenem walki. Wojska powstańcze walczyły tutaj w obronie niemal każdego metra posadzki. Jak napisał Stefan Kardynał Wyszyński w „Liście do Jana XXIII: „Katedra Warszawska padła ofiarą nienawiści najeźdźcy, który w samej Stolicy wysadził w powietrze kilkadziesiąt największych świątyń." Do dziś odbywają się w niej ważne uroczystości narodowe. Spoczywają tu m.in.: prezydenci: Gabriel Narutowicz, Ignacy Mościcki, premier Ignacy Paderewski, prymasi Polski: kardynał Stefan Wyszyński, kardynał Józef Glemp, Henryk Sienkiewicz i inni wybitni Polacy.
Po wyjściu z katedry, podziwiając piękno Starówki, udaliśmy się do Grobu Nieznanego Żołnierza, grobu-pomnika na placu Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Ideą warszawskiego Grobu Nieznanego Żołnierza jest uczczenie pamięci poległych w walce o niepodległość. Przed Grobem Nieznanego Żołnierza całorocznie, przez 24 godziny na dobę, pełni wartę honorową dwuosobowy posterunek żołnierzy z Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego. W każdą niedzielę o godz. 12.00 odbywa się ceremonia uroczystej zmiana warty. Razem z innymi grupami mieliśmy możliwość być świadkami tego wydarzenia. Mogliśmy okazać szacunek Tym, którzy zginęli, by następne pokolenia mogły żyć w pokoju.
Ostatnim etapem naszej podróży było Muzeum Powstania Warszawskiego. Placówka dokumentuje historię Powstania Warszawskiego. Prowadzi działalność naukowo-badawczą oraz edukacyjną poświęconą dziejom Powstania, a także historii i działalności Polskiego Państwa Podziemnego. Ma stanowić hołd wobec Tych, którzy walczyli i ginęli za wolną Polskę i jej stolicę, pokazując następnym pokoleniom Polaków sens tamtych wydarzeń.
Zwiedziliśmy ekspozycje przedstawiające życie codzienne i walkę powstańców. Przewodnicy w interesujący sposób opowiadali o czasach apokalipsy, o niezwykłych ludziach i wydarzeniach, przenieśli nas w czasie i dzięki temu mogliśmy zobaczyć i poczuć atmosferę tamtych, tragicznych dni ( m.in. dzięki nowoczesnym technikom audiowizualnym, filmom, zdjęciom, przejściu kanałem).
Przewodnik przypomniał najważniejsze etapy powstania warszawskiego, przedstawił Bohaterów i ich heroiczne czyny oraz tragiczne losy żołnierzy Armii Krajowej w PRL-u. W swojej opowieści nie zapomniał o losach poetów takich jak K. K. Baczyński czy T. Gajcy.
Od początku wojny - aż do powstania Baczyński spędził w Warszawie. Pisał wiersze, uczył się, działał w konspiracji. Był podchorążym, żołnierzem Armii Krajowej. Poeta należał do pokolenia Kolumbów. Doświadczył tego, co sam przewidział – „ognia kul, granatów” (...) Z najwyższego poświęcenia niezliczonych młodych śmiałków miała się narodzić potężna Polska, wolna jak ptak: "(...) Wzniesiemy dom ze słońca i z szumu dłoni. Żelazny dom. (...)", pisał. Krzysztof Kamil Baczyński poległ w akcji na samym początku Powstania. Był to dopiero czwarty dzień walk, 4 sierpnia 1944 roku. W wielu swych wierszach Baczyński okazał się profetą. W wierszu "Pioseneczka", datowanym na 16 stycznia 1942 i dedykowanym Basi, napisał:
Tak oto kończy się historia bohaterskiego powstańca polskiego. Krzysztof Kamil Baczyński nie doczekał końca Powstania; spoczął w ruinach swego ojczystego miasta. Historyk literatury, profesor Stanisław Pigoń powiedział na wieść o śmierci Baczyńskiego: " Cóż należymy do narodu, którego losem jest strzelać do wroga z brylantów".
Na końcu podróży śladami Bohaterów Powstania obejrzeliśmy trójwymiarowy film „Miasto ruin”. Jest to ponad pięć minut symulacji lotu „Liberatora” nad zniszczoną i wyludnioną Warszawą z 1945 roku. Obraz w sugestywny sposób oddaje grozę i skalę zniszczeń stolicy po II wojnie światowej. Jak powiedział Jan Ołdakowski, dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego:
Tego, co zobaczyliśmy, nie da się opowiedzieć, to trzeba koniecznie zobaczyć!
Nasza wędrówka „Śladami Bohaterów” dobiegła końca. Ogrom faktów, obrazów, historii, wrażeń. Wiele się dowiedzieliśmy i przeżyliśmy. Historia, przeszłość, Ojczyzna to nie są pustobrzmiące słowa. Bo przecież jak napisał C. Norwid: „Przeszłość jest to dziś, tylko cokolwiek dalej…”
Przez „chwilę” byliśmy częścią tamtych czasów, weszliśmy w rolę uczestników historii, co z kolei uświadomiło nam, że od nas zależy, czy ofiary i poświęcenie pokoleń znamienitych synów i córek polskiego narodu, nie pójdą na marne. Że musimy być godni ich życia i dzieła. I że zawsze należy o nich pamiętać.
Mariola Skucińska
Sanija Pasztalaniec