TKANINA ARTYSTYCZNA
PRZEŁOM DLA TKACTWA – KTÓRE Z RZEMIOSŁA STAŁO SIĘ SZTUKĄ
INNOWACYNI KREATYWNI TWÓRCY
Tkactwo podejmuje z całą świadomością zagadnienia jeden z kapitalnych problemów sztuki współczesnej. Jest nim ciągle szeroko otwarty problem związku malarstwa nowoczesnego ze sztuką użytkową i poprzez nią z przemysłem i architekturą.
Klimat przenikania się we współczesnej sztuce różnych technik, stworzył doskonałe warunki dla rozwoju instalacji, asamblaży, miękkiej rzeźby, environment i wielorakich obiektów tworzonych w powiązaniu z włóknem i przeplotem. Jednakże główne zainteresowanie tkaniną, a mianowicie: jej rolą w architekturze i logika tkackiego warsztatu sprawiły, że gro twórczości dedykowane było nie na wystawy, a do określonych przestrzeni architektonicznych. Organizowanie przez skalę, proporcje, kolor, walor i rytm elementów jest najbardziej pasjonującym wyznacznikiem tej wspaniałej dziedziny sztuki. Magia zaklęta w tkaninie ma zasadniczy wpływ na akustykę, tworzy atmosferę, nadaje rangę wnętrzu.
Niekwestionowane mistrzostwo tkaniny artystycznej opiera się na eksperymentalnych działaniach z materią tkacką, których ważną częścią jest inicjowanie wydarzeń artystycznych, w tym sympozjów, plenerów oraz wystaw, jak również popularyzowanie osiągnięć polskiej i światowej sztuki włókna w prasie artystycznej.
Tkacz musi rozumieć tkaninę tak, jak się ją rozumiało przez całe wieki – jako swoisty ciepły obraz, który rozbraja geometrię murów, by z ich surowej pierwotności wydobyć szlachetną towarzyszką zwykłego życia. Nie ma wielkiej różnicy w tym, czy kompozycja jest tylko pochwalną rozgrywką koloru, strukturą abstrakcyjną, czy też proponuje nam opowieść lub anegdotę. Dobre jest wszystko to, co ożywia w nas potrzebę piękna, rodzi pytania i pobudza odpowiedzi. To, co jest zdolne zatrzymać nas w galopie czasu pośród codzienności, nie w muzeum, ale we własnym domu, co chroni przed banałem marności.
Niewielu ma świadomość, że posiadamy bogatą tradycję wzorzystych tkanin, może nie na miarę angielskiego ruchu Arts&Crafts, ale wystarczającą, by móc z niej czerpać inspirację dla innowacyjnego polskiego wzornictwa współczesnego – bez konieczności nieustannego eksploatowania łowickiej wycinanki czy podhalańskich róż.
INNOWACYJNI ODBIORCY I KREATYWNI INTERPRETATORZY SZTUKI
W sztukach plastycznych najważniejszy jest kolor, skupiający się na utrwalaniu emocji poprzez barwy.
KOLORY EMOCJI
Emocje towarzyszące Artystce to – według mnie – gniew, wzburzenie i pasja. W centralnej części jednej z tkanin, dostrzegam wrzucone w ciemną otchłań przemijania wspomnienia zapisane na białej – symbolizującej czystość i niewinność – karcie papieru, której zamazanie świadczy o gwałtowności doświadczenia przykrego wydarzenia – kładącego się cieniem na nieskalanym obrazie wspomnienia przeszłości – o którym Artystka chce lecz nie może zapomnieć. Wydarzenia oddanego przez metaforę pożaru lasu – pozostawiającego zgliszcza, z których unosi się jedynie dym – pogorzeliska oddanego żywą czerwienią, skontrastowaną z przeszywającą czernią, sugerującą stratę czegoś lub kogoś … będącego w istocie palącą raną żywej tkanki wewnętrznego pejzażu Artystki, dotąd bujnego witalnością lecz spopielałego świata.
Widniejące na białym, czystym tle, innej tkaniny, niebieskie prostopadłe, nieregularne mazy – kojarzą mi się z zapisem nagrania głosu – które poprzez rozbielenie żółcią, pozwalają na grę kolorem, w wyniku której, ze złości, nieśmiało wydobyta zostaje zieleń – kolor nadziei ostatniej deski ratunku – będąca w istocie, antidotum na złość artysty, dla którego warsztatem twórczym jest głos, który traci barwę …
W kolejnej pracy najłatwiej dostrzegłam styl batikowy, ponieważ stanowią ją pocięte pasma płócien przeplatających się nawzajem, tworzących kolorową szachownicę, chronioną przed „rozejściem się” nałożonym na bawełnianą tkaninę woskiem. – Myślę, że zamysł Artystki dotyczy wyeksponowania powtarzalności jednego wzoru, skłaniającego do refleksji nad pozorem monotonii złamanej zastosowaniem za każdym razem innego tła, aby ukazać i oddać świadomość subtelnej wyjątkowości codzienności, którą wprawdzie charakteryzuje powtarzalność niektórych elementów każdego kolejnego dnia, ale świadomość dostrzeżonej wyjątkowości podkreślona zostaje uchwyconą odmiennością tła, oddającą niepowtarzalność intymnych emocji. Tę tkaninę mogłabym zastosować jako zasłonę dekoracyjną, swoistą kurtynę odsłaniającą tajemnicę każdego rozpoczynającego się dnia w mojej sypialni.
Obrazy zapisane niekiedy w tkaninach, oddają harmonię i spokój, wypływające z pewności dokonanego wyboru drogi. Pewność gruntu po którym stąpa Artystka, oddany przez ciepłe barwy, uspokajające tony kolorów przechodzących od ciemnych, intensywnych i nasyconych do jasnych barw widocznych w małych rozjaśnionych cegiełkach barw jasnych, pastelowych, od których bije pozytywna energia. Taką kompozycję zastosowałabym na dywaniku , traktując go jako opowieść o drodze – historii życia Artystki.
Bywa, że barwy i wzory tkanin, uruchamiają moją ciekawość świata – nie tylko współczesnego, ale przenoszą do zaginionych światów starożytnych cywilizacji Taką szczególną właściwością odznaczają się wzory tkanin, przypominające staroegipskie hieroglify i inkaskie reliefy, które przywołują na pamięć starożytne – nieistniejące już – cywilizacje, które zniknęły w pomroce dziejów i których dokonania osnuła mgła niepamięci i tajemnicy. Nie umieściłabym ich jednak w swoim domu, nie wiedząc – nie rozumiejąc co jest w nich zapisane … gdyż, jeśli byłaby to jakaś klątwa, to byłoby to dosyć przerażające…
KAROLINA MISTRZYK – Uczennica klasy 1a Zespołu Szkół w Grójcu
– pod kierunkiem Nauczyciela języka polskiego i wiedzy o kulturze – Lidii Wojnowskiej Członka Zespołu d/s Uczniów zdolnych
– sekcja KREATYWNYCH TWÓRCÓW w ramach PEDAGOGICZNEJ INNOWACJI PROGRAMOWEJ >KREATYWNI TWÓRCY<