W ramach aktywnej WSPÓŁPRACY z GOK – instytucją wspierającą Szkołę W ŚRODOWISKU oraz realizacji PRORYTETU WYCHOWANIA DO WARTOŚCI – MŁODZIEŻ naszej SZKOŁY – wzięła udział w spotkaniu Bractwa Zakonu Rycerskiego TEMPLARIUSZY, propagującego IDEAŁ – WZORZEC RYCERZA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO, poznając wyznaczniki ETOSU RYCERSKIEGO, na który składają się:
- szlachetne urodzenie – przodkowie są powodem do dumy;
- solidarność stanowa – stowarzyszanie się w Bractwa Rycerskie, udział w turniejach – współtworzenie KULTURY RYCERSKIEJ;
- wielkoduszność i hojność – cnota chrześcijańska MISERICORDIAE – wobec pokonanych, słabszych, wdów i sierot – okazana TRUWEROWI pomagała rycerzowi „wybudować pomnik trwalszy niż ze spiżu” – rozsławienie cnót w epice rycerskiej mogło sprawić, że pamięć o rycerskich czynach mogła przetrwać w chanson de gest – jak np. o francuskim rycerzu w Pieśni o Rolandzie;honor i wierność – nakazywały dotrzymanie danego słowa – nawet ze swoją szkodą – BOGU, DAMIE SERCA, SUWERENOWI – później – OJCZYŹNIE – czego egzemplum jest Polak – Zawisza Czarny z Grabowa herbu Sulima (1380 – 1428);
- szlachetna postawa wobec kobiet – rozsławiona przez literaturę rycerską – myśl o ukochanej, rycerza stającego w szranki w barwach DAMY SERCA, wzmagała nie tylko jego zapał bojowy, męstwo, nadając wyższych wartości rycerskiej waleczności i sławiąc nie tylko rycerską odwagę, ale otaczając KULTEM: cześć, honor, urodę, dobre imię wybranki i broniąc jednocześnie jej praw do dóbr ziemskich.
RYCERZ CHRZEŚCIJAŃSKI – szlachetnie urodzony wasal, podlegający zwierzchności suwerena, zobowiązujący się do pełnienia służby rycerskiej w zamian za przywileje, dające specjalny – uprzywilejowany – status w hierarchii społecznej, wynikający z urodzenia i dokonań przodków oraz własnej postawy – wdrażany był, od najmłodszych lat, w postępowanie zgodne z PRAWEM HONOROWYM, którego fundament stanowiły CNOTY RYCERSKIE, nobilitując i stając się przez PRZYKŁAD postępowania MISTRZA ideałem niedościgłego wzoru opiewanego w eposach, wcielanego w życie – z pokolenia na pokolenie WYCHOWANIEM – MŁODEGO POKOLENIA adeptów sztuki rycerskiej – DO WARTOŚCI.
Na KODEKS HONOROWY składały się wskazania, którymi RYCERZ winien się kierować:
wierzyć, uznając własną grzeszność i konieczność pokutowania – dając dowody pokory i pamiętając o powołaniu do życia wiecznego; żyć w prawdzie i jej służąc – miłować honor i sprawiedliwość; mężnie i cierpliwie znosząc trudy – być miłosiernym i wielkodusznym dla słabszych, a jeśli walczyć – to szlachetnie i honorowo stawać – równy z równym.
Ten zespół wartości powszechnie uznawanych i akceptowanych, stanowił rozwinięty zbiór norm, wyznaczających PARENETYCZNY WZORZEC OSOBOWY RYCERZA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO, kształtował normy zachowań, wpływał na świadomość i poczucie tożsamości a także określał styl życia w kręgu KULTURY RYCERSKIEJ.
W wieku 7 lat – chłopiec rozpoczynał, poza rodzinnym domem, wspinanie się po kolejnych szczeblach hierarchii, posługując na dworze RYCERZA – MISTRZA i MENTORA a później z czasem i PRZYJACIELA – jako PAŹ.
Gdy miał lat 16 – zostawał GIERMKIEM i posługiwał RYCERZOWI w codziennych czynnościach: podawał do stołu, pomagał w zakładaniu zbroi, dbał o nią i o broń, oporządzał konie i rynsztunek, towarzyszył w wyprawach wojennych, w czasie bitew i turniejów. Giermek dzień przed ceremonią PASOWANIA kąpał się, przywdziewał białą szatę i spędzał noc na modlitwie w samotności – w kościele. Następnego dnia po Mszy Świętej Rycerz nad rycerzami – WŁADCA – Pomazaniec Boży, mieczem dotykał ramienia pasowanego i uderzał w kark lub policzek. Po tej ceremonii – już RYCERZ otrzymywał: MIECZ, PAS i OSTROGI – atrybuty rycerskiego stanu.
Potem… potem był KŁUSZYN, CHOCIM, ale i klęska ZBARAŻA i tak stale – z niewielkim modyfikacjami uaktualniającymi – wierni ETOSOWI RYCERSKIEMU królowie, hetmani, generałowie i tzw. „zwykli” żołnierze – RYCERZE – stawali w obronie wartości wyznawanych przez rycerstwo chrześcijańskiej Europy pod WARNĄ, LEPANTO i pod WIEDNIEM, w Bitwie Narodów pod LIPSKIEM, pod RACŁAWICAMI i pod MACIEJOWICAMI i wracali się – jak Czarniecki – przez morze „dla OJCZYZNY ratowania po SZWEDZKIM ZABORZE” i „z ziemi włoskiej do Polski” i walczyli „za wolność naszą i waszą” i na katordze przez 123 lata ROZBIORÓW i oddawali życie za WARTOŚCI KODEKSU RYCERSKIEGO – dowodzą tego LEGIONY POLSKIE tworzone przez Dąbrowskiego – we Włoszech i te Mickiewicza – w Turcji i Piłsudskiego, które przyniosły na krótko upragnioną WOLNOŚĆ. Przychodziło Im doświadczać zwycięstw, klęsk, ale i CUDU jak w 1920 r. w BITWIE WARSZAWSKIEJ, kiedy WP nie miało butów a poderwał je KRZYŻ wzniesiony przez bohaterskiego Ks. Skorupkę. Wierności WARTOŚCIOM niesionym przez ETOS RYCERSKI nie wydarł z Polaków ani niemiecki faszyzm ani rosyjski bolszewizm – świadczą o tym RÓŻAŃCE z CHLEBA robione przez więźniów ŁAGRÓW i LAGRÓW, gdzie głód był taki, że ludzie gotowi byli zabić za okruch. Z RÓŻAŃCAMI i SZKAPLERZAMI z RYNGRAFAMI legli w DOŁACH KATYŃSKICH i ginęły ofiary ludobójstwa w RZEZI WOŁYŃSKIEJ, składali życie na Ołtarzu Ojczyzny w POWSTANIU WARSZAWSKIM i RYCERZE NIEZŁOMNI POWSTANIA ANTYKOMUNISTYCZNEGO 1944-1963…
Współcześnie jak grzyby po deszczu wyrastają GRUPY REKONSTRUKCYJNE, BRACTWA RYCERSKIE, będące dowodami na potrzebę kontynuacji tradycji KULTURY RYCERSKIEJ przez Młode Pokolenie, znajdujące w tych formach stylu życia WARTOŚCI WIECZNIE ŻYWE.
Wezwanie wyszywane współcześnie na sztandarach: BÓG HONOR OJCZYZNA – ma u źródeł RYCERSKI HONOR oparty na WIERNOŚCI BOGU KRÓLOWI i OJCZYŹNIE – WARTOŚCIOM NAJWYŻSZYM.
UCZNIOWIE klasy 3d pod kierunkiem Nauczyciela języka polskiego – Lidii Wojnowskiej